Ομφαλοκήλη

Η ομφαλοκήλη απαντάται συχνά σε νεογνά, βρέφη και μικρά παιδιά. Οφείλεται σε μια ατελή σύγκλειση του ομφαλικού δακτυλίου η οποία αφήνει ένα χάσμα μέσα από το οποίο μπορεί να προβάλλει περιεχόμενο της κοιλιάς, π.χ. έντερο.

Πιο συχνά την βρίσκουμε σε πρόωρα νεογνά με χαμηλό βάρος γέννησης, σε διάφορα γενετικά σύνδρομα και σε νεογνά της μαύρης φυλής.

Η ομφαλοκήλη  εμφανίζεται ως ένα εξόγκωμα  στην θέση του ομφαλού που μπορεί να μεγαλώνει με το κλάμα , το βήχα ή γενικώς καταστάσεις που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων το χάσμα αυτό είναι μικρό (< 1 cm) και κλείνει μόνο του μέχρι την ηλικία των 2-4 ετών. Αν το έλλειμμα είναι πιο μεγάλο (> 1,5-2 cm) θεωρείται πιο απίθανη η αυτόματη σύγκλειση και τότε μπορεί να χρειαστεί χειρουργική διόρθωση μετά την ηλικία των 2 ετών.

Συνήθως στα παιδιά η ομφαλοκήλη είναι ανώδυνη, δεν προκαλεί άλλα συμπτώματα και ανατάσσεται εύκολα που σημαίνει ότι το περιεχόμενό της μπορεί εύκολα να ”σπρωχτεί” πίσω στην κοιλιά ασκώντας λίγη πίεση πάνω στην κήλη. Πολύ σπάνια όμως μπορεί να προκληθεί εγκλωβισμός του εντέρου, να δημιουργηθεί δηλαδή περίσφιξη, μια επείγουσα κατάσταση που χρήζει άμεσης ιατρικής παρέμβασης. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί εμφανίζει έντονο κλάμα και το εξόγκωμα θα είναι σταθερό και ερυθρό. Η περίσφιξή, όπως αναφέραμε προηγουμένως, είναι μια επείγουσα κατάσταση και αντιμετωπίζεται τις περισσότερες φορές χειρουργικά για να αποτραπεί μια πιθανή βλάβη στο έντερο.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι ή ομφαλοκήλη στα παιδία υποχωρεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων μέχρι την ηλικία των 2 ετών. Χειρουργική αντιμετώπιση χρειάζεται μόνο στις περιπτώσεις που το χάσμα είναι μεγάλο, η κήλη μεγαλώνει μετά το πρώτο έτος του παιδιού, αν ή κήλη δεν έχει υποχωρήσει μέχρι την ηλικία των 4 ετών και όταν υπάρχουν σημάδια περίσφιξης.